ÖYLESİNE BİR GÜN

Koca bir çığlık

Boğazımdaki düğümü çözerek

Yükseliyor arşa değin ağır ağır

Yaşananların ağırlığını nasıl aldıysa yüreğim

Aynı hassasiyetle yeniden dağıtıyor evrene

Peşi sıra hayret verici durumlar peyda oluyor

Gün çöküyor yere, kuşlar ölü doğuyor güne

İnsanlar yerçekimiyle büyük bir harbe gebe

Aşıkların yüzleri kara mühürlerle kaplıyken

Gerçeklerin yalanları mağlup ettiği bir günde

Birimizin çığlığı hepimizin çığlığı oluyor

Sonra rüzgâr da katılıyor eyleme

Ve yanlışları götürmek istiyor diyardan

Güneşse doğmak istemiyor kara yazılı kâinata

İçindeki acılara hapsolanlar

Dayanılmayacak bir hal aldıklarında firar ederler ya

Bugün, işte öyle bir gün

Kalbimin acısının benden bağımsız

Benden hür olduğu

Fakat bende daim olduğu

Belki ebediyete kadar sürecek olan

Benle bütünleşmiş olan

Sıradan bir gün gibi

Sarmaşık gibi gün geçtikçe uzayan.

Bugün tüm evrenin benimle acı çektiği

Öylesine bir gün.

Tuğçe KARKUCAK