ÇOK BİR ŞEY İSTEMEZDİM HAYATTAN

Çok şey istemezdim hayattan. Geceleri şu zifiri karanlık biraz aydınlık, Bakışlarım gökyüzünde süzülen yıldız... Bu gece dolunayı gördüm işte! Ne vakit geceleri dolunayı izlesem, İmkansız hayallerim gerçekleşir sanki... Ah yıldızlar! Her birine dizeler döktüğüm, Şu karanlığın aydınlık çiçekleri... Bilir misin? Gündüzleri daha yorgun oluyorum. Tüm dünyanın yükü sırtımdaymıs gibi... Belkide gökyüzünden kaçtığımdan yorgunum. Halbuki kaçarken onu da peşimde götürüyorum. Çok bir şey istemezdim hayattan. Güneşin göz kamaştıran ışığının altında, Bir ağacın gölgesine uzanmışım kelebek yanımda... Bugün bulutlarda seni gördüm işte! Ne vakit bir gölgenin altında bulutları izlesem, Bana bakıyor benimle konuşuyorsun sanki... Ah kuşlar! Her birine nareler attığım, Şu aydınlığın özgür kanatları... Bilir misin? Bu seferde geceleri yorgun oluyorum. Tüm dünyanın kederli güllerini koklamışım gibi... Belkide düşüncelerimin ağırlığından yorgunum. Oysa düşüncelerimi aklımda tutuyorum. Çok bir şey istemezdim hayattan. Gündüzle geceyi barıştırmak sadece, Yollarını kesiştirmek bir sokakta…

Gülnur Öztürk