YOLCULUK

Kitaplar okumak içindir. Fakat ben bu yazımı kitabımın, yani en güzel yol arkadaşımın sayfalarına yazıyorum. Çünkü yolculukta, yolculuk anıları da kitapların sayfalarına işlenmeli. Bunu yirmi üç yıllık ömrümün on iki yılını yolları uğruna harcamış biri olarak söylüyorum. Bilirsiniz ki kimse yolculukta neler hissettiğinizi değil ulaştığınız yerlerdeki anıları dinlemeyi sever. Onlara göre yolculuk bir insanın bir yerden başka bir yere otobüs uçak vs. hangi vasıta olursa olsun oturarak, öylece sıkıcı geçtiğini düşünerek geçer. Fakat bence yolculuk kutsaldır. Öyle ki yola gidene, yolcunun duası kabul olur diyerek dua isterler.

Peki, yolculuk nedir? Fiziksel bir yere gitmek mi? Yahut kendinden bile geçebilmek mi? İçimizde yaşamış olduğumuz gitmeler yolculuk sayılmaz mı? Zor sorular belki ama bence yolculuk çok şey anlatır ve hatta çok şey öğretir. Bu yolculuklar da bana çok şey anlattı bir yerden bir yere gitmekle kalmadım fikirlerime yön verdim ve aynı zamanda öğrendiğim şeyler doğrultusunda yol aldım. Hem fiziksel olarak hem de duygusal olarak çok yol aldım. Tıpkı sizin yolculuklarınız ve kararlarınız gibi. Hepimiz bu yolculukların müptelasıyız fakat farkında mıyız Allah bilir.

Bu yolculuklar bana çok şey öğretti demiştim. Mesela sabretmeyi öğretti. Varacağımız yere ulaşmanın beklemekten sabretmekten geçtiğini ben yolculuklarda öğrendim. Paylaşmanın ne demek olduğunu, bir simidi yanındaki ile paylaşmanın bereketini yollarda öğrendim ve beklide inanmazsınız yolculukta ikram edilen simit kadar güzel bir simit ben hayatım boyunca yemedim. Beklide o simidin güzel tadı benim ona kattığım anlamdan ibaret, belki sıradan bir simit ama diyorum ya bana göre

Kimileri yolculuğa çok fazla anlam yüklediğimi söylüyor. Onlara göre bir yolculuğa bu kadar anlam yüklenmezmiş. Desinler… Az bile yapıyorum hayatının önemli kısmını yollarda geçirmeyenler benim dediklerimi bir masal gibi dinleyecek ve hayalî bir dünya anlatmışım gibi hissedecekler varsın hissetsinler. Bu yazdıklarım onlara değil onlar dünya hayatında uykuya dalmak için okuyabilirler yazdıklarımı fakat bu masalın sonu yok beni anlayacak olanlar yolculuğu varacağı yerden çok seven varmayı yolculuktan ayrılmak olarak görenlerdir.

Ve son olarak benim ve benim gibilerin bitecek bir yolculuğu yoktur. Yani sevgili okur bizim gibilerin yolu mahşere kadardır. Ve üzgünüm ki yolculuğum bittiğinde bunu sana anlatamayacağım. Ve sen bu hikâyeyi sonu olmayan bir masal gibi okuyacaksın. Tıpkı kendi yolculuğunu anlatamayacağın gibi herkes hikâyeni sonuna kadar okuduğunu sanacak fakat sen beklide anlattığın yolculuk bitmeden yenisine başlayacaksın ve bunu kimse bilmeyecek.

Zeyneb KARABACAK