VİCDAN MAHKEMESİ

Tüm dünyayı ve ülkemizi etkisi altına alan korona virüs gün geçtikçe da çok sevdiklerimiz alır oldu. Ölümün nereden geleceğini bilmezken, neden ölmeyecek gibi yaşadığımızın hala anlamış değilim. Oysaki ne çok isterdim ölümün bir nefeslik olduğunu, büyük küçük ayırt etmeksizin herkesin aynı kefene koyulduğunu, bir saniye aklınızdan çıkarmamanızı, ne çok isterdim. Ölüm böylesine yakınken hesap verme inceliği değil de, daha çok nefsinize göre, size göre değil de bana göre deyip yaşadığınızı gördükçe ölüm daha bir manidar geliyor. Yaşadığımız şu 21.yy’da amacımız hep nefsimizi doyurmak oluyor, eksiden kullandığımız “kâfi “kelimesini unutur olduk mesela, yetmek, yetinmek anlamına gelen kâfi kelimesini ağzımıza bile almaz olduk, çünkü nefsimizi, isteklerimizi, arzularımız bir türlü doyurmayı bilemiyoruz. Camın içindekilerle değil de dışındakileri bir türlü tevazu gönülleri insanları bağdaştıramadık kendi hissiyatımızda düşünmedik hiç, İdlib’deki yetim kalan çocukları, Afrika’da kemikleri sayılan çocukları, sokaktaki kediyi, köpeği, karınları aç mı tok mu hiç düşünmedik. Güldürmeyi bilemedik bir türlü bu temiz kalpleri. Nefsimize göre yaşadık hep dünyanın sonu gelmeyecek gibi, eğlencelerimize, arzularımıza, isteklerimize, sevdalarımıza devam ettik. Kör, sağır gibi üç maymunu oynadık hep nefsimizi doyurmak için… Sevgili Oğuz Atay’ın tehlikeli oyunlarda sayfa 255’de bahsettiği gibi ‘Nihayet insanlıkta öldü Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre, ’yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde, ’insanlık öldü mü?’ ya da ‘insanlık ölür mü?’ biçiminde büyük başlıklar yayımlamakta yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar, telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir.’ İnsanlığın son durumu bu sevgili Oğuzcuğum ağabeyim sen yıllar önce insanlığın öldüğü söylerken bizler burada insanlık diye bir kelimenin var oluşundan habersiziz. Hayali simalar dışında insanlığa denk geldiğim oluyor oda pek uzun sürmüyor Oğuzcuğum...

BUSE GÜRCAN