Sokak Lambası...

Bir hiç gibidir çoğu insan için... Çoğu zaman varlığından bile haberi olmaz kimsenin... Sessizce orada durur... Güneşin doğuşu ile kaybolup gider tüm gözlerden...

Sokak lambası... Yalnızların sığındığı bir liman gibidir karanlıkta.. Sapsarı huzmeleri bir kaç metre ışık verse de etrafına.. Yalnızlar için güneş gibi sıcaktır her zaman... Karanlığın bağrını delen bir ok gibi.. İnsanı korkularından bir nebze olsun alır götürür...

Hüzünlü şiirlerin yazıldığı kağıda düşer bazen... Ellerin gölgesi hakim olsa da kağıdın üzerinde... O olmadan yazılmaz hiç bir kelam...

Bazen efkarlı bir şarkının dert ortağı olur...

Bazen sevgilinin bakışlarını andırır...

Bazen de son sigaranın dumanının görüldüğü tek yer...

Bazı insanlar da böyledir... Tıpkı bir sokak lambası gibi... Hiç kimse fark etmez hayatta olduğunu... Sadece ona ihtiyacı olduğu zaman çalınır kapısı...

Ama sokak lambası Vefalıdır... Dileyene her zaman ışık olmuştur... Yalnız insan da öyledir... Menfaat için bile olsa niye geldin kapıma demez diyemez... Elinden geleni yapar gelen için... Çünkü o hiçbir zaman kendisi için yaşamayı bilmemiştir... Fıtratında yoktur onun öyle yaşamak...

Bir gün siz de yalnız başına bir sokaktan geçerseniz iki dakika da olsa bir sokak lambasının altında oturun.. Yada yalnızlığa itilmiş birini ziyaret edin... Eminim ki kendinizi çok iyi hissedeceksiniz. Tabii ki sokak lambası gibi onun da yalnızlığına ortak olduğunuzu bilirseniz...

Allaha emanet olun...

Edebli Adam