Sen hiç gitme Sen...

Sensizliğin bir nöbeti daha bitmek üzere…

Bir güneş doğuyor yine sensiz bir güne...

Arılar yine konuyor çiçeklerin üstüne...

Ve dallar yine uğur böceği kaynıyor...

Nergisler yine sen kokuyor burnuma...

Güller yine sen...

Ya şu serçelere ne demeli..

Her sabah gelip pencereme konarken...

Aklıma yine sen geliyorsun. Sen..

Ne güzel de geliyorsun aklıma desem...

İnanır mısın bilmem...

Belki inanmazsın.

Hiç gitmediğim yere nasıl gelirim desen...

Susar kalırım.

İçimde cümleler kıpraşır.

Ve dualarımın özeti. 

Sen hiç gitmesen...

İçimde senden kalma can parçacıkları.

Hayalime gelip giden senli günlerin anıları.

Ve unutulmaya yüz tutmuş bir şehrin sokakları.

Ne güzel de birleşiyor seni anınca...

Ve bir akşama erişmek seninle.

Kırılan bir eşyanın parçalarını toplar gibi kendimi geceye hazırlamak..

Bir bir sensiz geçen dakikalarımı toplamak...

Ne kadar da yakışıyor sensizliğin karanlığına...

Bir teheccüd vakti gözlerine esir olmak...

Avuç çizgilerimde seni seyretmek dualarımda.

Münacaatlara karışan ismini sayıklamak sessizce.

Ne kadar da hoş geliyor dudaklarıma.

Ve didelerimden usulca sızıp inen yaşlarım.

Silmeye yetişemediğim zaman ellerimde birikince...

Ne de güzel duruyorsun parmak uçlarımda...

Edepli Adam