İSTERSE

İnsan dilerse ve isterse Allah o şeyi yoluna koyarmış. Çok istediğin halde olmuyorsa olmaması gerektiği içinmiş. Düşündüğün zaman olayın tam olarak bundan ibaret olduğuna karar verip hayatına devam ettiğinde her şeyin anlamını da çıkarabiliyormuşsun. Asıl mesele şerde hayır, hayırda şer aramaktaymış.

Çok isteyip gerçekleşmeyen hayaller, umutlar seni kötülüklere ya da zarara karşı koruyan bir zırh olabilir. Herşey tam istediğimiz gibi olsa, gerçekten yaşamamızın ne anlamı kalır?Ya da her şey kusursuz devam etse hayatımız da neyi nereye koyacağımıza nasıl karar veririz?

Bir animasyon izlemiştim. Animasyonda yürüyen adam keşke bir bisikletim olsa diye iç geçiriyor. Bisikleti olan motosikletim olsa diye, motosikleti olan arabam olsa diye, arabası olan uçağım olsa diye iç geçiriyor. Yani insanız ve maalesef ki isteklerimiz hiçbir zaman bitmiyor. Örneğin hiç evi olmayan evsiz adam başını sokabilecek bir ev istiyor. Evi olan daha iyi bir evi olsun istiyor, villa istiyor. Daha iyi kıyafetler, daha çok gezmek, daha iyi yaşam, daha daha daha… Peki ya maneviyat? Maddi şeylere bu kadar bağlanıp isterken manevi şeyleri hayatımızın neresine koyabildik? İyilik yapmayı seven, yardım seven, merhametli, sevgi dolu bir hayat için gereken tüm duyguları da tükettik. Hatta bu duyguları bile maddi boyuta taşıdık. Karşılık bekledik. Fazlasını istedik. İyi insan olmaya çalışmak yerine popüler insan olmayı tercih ettik. Bu kadar tüketmek peki bize iyi geldi mi? Tabi ki gelmedi.

Asıl meselemiz şu; Olmazsa dünyanın sonuymuş gibi isteyip, olmadığında hayatın böyle de çok güzel devam edebileceği inancına sahip olmak. Her şerde bir hayr, her hayr da bir şer aramak. İnancımızı yitirmemek… İnancımızı yitirmemek dileğiyle…

Fatma Nur BODUR