İMTİHAN-3

Ayşe’nin arkasından bağıran mahalle muhtarı Arif Bey’di. Ayşe’yi evinde bulamayınca son çare olarak eşinin kabrine gidebilir diye mezarlığa bakmak akıllarına gelmişti. Devletimiz canlarını Allah yoluna feda eden şehitlerin yakınlarına biraz olsun yardımcı olmak adına nakdi tazminat ödemesi yapmaktaydı.Yetkililerde Ayşe’yi aramış bulamayınca mahalle muhtarı Arif Bey’e gitmişlerdi.

....

-Muhtar Arif: Ayşe Hanım sizi evinizde bulmadık telefonunuzda ulaşamadık bu beyler sizi arıyorlar.

Sosyal Güvenlik Kurumu Yetkilileri: Ayşe Hanım merhabalar öncelikle başınız sağ olsun. Bizler Sosyal Güvenlik Kurumundan geliyoruz. Devletimiz size biraz olsun yardımcı olmak adına, nakdi tazminat ödemesi ve maaş ödemesi yapacaktır. Biz bütün prosedürü hazırladık sadece bir imzanız gerekmekte isterseniz hemen kuruma gidelim de işlemleri tamamlayalım.

Ayşe bir süre sessiz kalıp uzaklara daldı, gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı...

Ayşe: Tamam beyefendi gidelim.

Ayşe, Mustafa ve kurum yetkilileri kuruma gidip tüm işlemleri tamamlamış Ayşe’ye nakdi tazminat ödemesi yapılmıştı. Bundan sonra ise her ay Ayşe’ye maaş ödemesi yapılacaktı.

Mustafa: Allah devletimize zeval vermesin şehidinin emanetine sahip çıktı. Bacım ne yapacaksın ne düşünüyorsun istersen bu parayla bir ev alalım sana, zaten şükür maaşta bağladılar geçinip gidersin.

Ayşe: Evet abi Allah devletimize zeval vermesin şehidin emanetine sahip çıktı. Ama ben bu parayla daha güzel bir şey yapacağım inşaALLAH.

Mustafa: Daha güzel bir şey mi? Ne yapacaksın bacım?

Ayşe: Abi ben bu parayla şehidimin hayalini gerçekleştireceğim o hep şeyden bahsederdi, görev yaptığı yerlerde ki çocuklardan, oradaki zorluklardan, onların ne kadar zeki olduklarından onların iyi bir eğitimle devletine milletine faydalı bir genç olmaları için keşke elimden bir şey gelse diye hep hayıflanırdı. Bana da öğretmen hanım görevin çok büyük bak büyük bir vebal var üstünde diye hep tembihlerde bulunurdu. Okumak için can atan çocuklara okul yaptırıp onlara burs sağlamayı düşünüyorum bana yardımcı olur musun abi?

Mustafa: Tabi bacım çok güzel düşünmüşsün. Allah senden razı olsun elimden ne gelirse yaparım bacım.

Ayşe: Senden de abi cümlemizden Allah razı olsun. Zaten bu dünyada ki gayemiz o değil mi Allah bizden razı olsun yeter.

Ayşe çalıştığı okuldaki müdürüne durumu anlatmış, ondan bu konuda yardımcı olmasını istemişti. Okul müdürüde olayı il milli eğitim müdürüne onlarda diğer yetkililere ulaştırmışlardı. Tüm yetkili birimler olayı takdirle karşılamış ellerinden gelen tüm yardımları sunacaklarını bildirmişlerdi.

Ayşe: Sen beni cennette bekle olur mu şehidim. Seni şehit edenlerin kurdukları tuzağı onların başına yıkacağım Allah’ın izniyle. Onlardan senin ve tüm şehitlerimizin öcünü Kuranın ilk ayeti olan ‘Oku’ emriyle alacağım. Ben yaşadığım müddetçe onların kan ve gözyaşı götürdükleri her yere Allah’ın barışını, esenliğini götürüp hepimizin kardeş olduğunu, kimsenin kimseden üstün olmadığını, üstünlüğün ancak takvada olduğunu anlatacağım. Kurdukları bu çirkin oyunu anlatacağım başka beyinleri kirletmelerine izin vermeyeceğim.

Ayşe okulu açabilecek miydi?

devamı diğer sayıda...

HİLAL