GÖNÜL YALNIZLIĞI

Duygularına hitap edilmemiş insanlar vardır,

Sevildiği söylenmiş ama hissettirilmemiş,                                                                       

                                      Yüreğine dokunulmamış olan.

İşte onlar;

Yalnız kalınca başlar düşünmeye, sorar kendine NEDEN diye,

Cevaplar arar yaralı gönlüne merhem niyetine,

Bazen yağmur damlalarına saklar gözyaşlarını ve yağmuru sever çocuksu bir

sevdayla,

Bazen kar yağarken çayın deminde, karın saflığında dinlendirir yorgun yüreğini.

Kimi zaman kaçan uykularını kovalar sabahın nuruna kadar,

Kimi zaman birkaç cüzde ferahlar kalbi.

Olmayacak hayallerini dualarıyla süsler,

Bir olana emanet eder düşlerini.

Susmuş dillerin feryat eden gönülleri vardır, tercümanı gözler olan…

O gözler ki kaçar herkesten,

Görüp, anlayan, duyan olmasın diye gönül yalnızlığını.

Şair yürekliler vardır birde,

Yalnız gönülleri hisseden, anlayan

Gözlerine bakınca her şeyi duyan,

Duyduğunu şiir kokulu kelimelere çeviren,

Koca yüreklere yerleşen şair yürekliler.

Birde bu gönülleri yalnız bırakanlar var.

Keyfe keder yaşayan, işi bitene kadar muhabbeti bilen.

Onlar her zaman Allah’a havale edilendir.

Bu teslimiyetin gururu da tesellidir yalnız gönüllere.

İNCİ PARLAK