BİR ŞEY YAP!

Dünya hangi dili konuşuyor mavi? Ben anlamakta hayli güçlük çekiyorum. Cümlelerin özne ve yüklemlerini harflerin oluşturduğu sözcükler değil, rakamların bir araya geldiği sayılar oluşturuyor. Oysa ben gösterişe, abartıya değil de nazik bir duruşa, ince bir hassasiyete ve samimi bir yüreğin varlığına inananlardanım. Annemin saçlarımı tararken ağladığım o zamanlarda kırmızı bir balığım vardı. Ve uyanır uyanmaz ilk işim onu görmek olurdu. Bir sabah, yavru balıkların da bu dünyaya merhaba dediğini gördüğümde çocuksu bir sevinçle artık bu hayattan en büyük beklentim yavru balıklarımın büyümesi oldu. Dünya ile münasebetimin bu kadar ufak olduğu o zamanlarda büyüyünce insanların değişeceğini, beni kırabileceğini, gün gelip de insanları içimde bir yerlerde defalarca ve sessizce affedebileceğimi hesaba katmamıştım.

Büyüdüm…

Ve insanın insana nasıl davrandığını, aslında nasıl davranması gerektiğini gördüm. Büyük olmazlarımızın ve yanlışların üzerinden etiketlerin kalktığını ve nasıl sıradanlaştığını gördüm. Sevginin kalpleri terk edişine şahitlik ettim. Zalimin mazluma eziyetini, buna arkasını dönerek yoluna devam eden gamsızlığı gördüm. Kötünün ne kadar kötü iyilerin de ne denli az olduğunu gördüm. Kendi koşturmacam içerisinde elime mendil tutuşturan hafif esmer tenli küçük çocuğun o kara gözlerindeki çaresizliği gördüm ve dedim ki; bir şey yap!

Bir şey yap ve bu iyilikten yana olsun!

Zeyneb SOY